مراقبت از خود، وقتی مراقب بیمار سرطانی هستید
زمان تقریبی مطالعه
۲۲ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
مراقبت از خود، وقتی مراقب بیمار سرطانی هستید
در بیشتر موارد، مراقب اصلی (اولیه) همسر، شریک زندگی، والدین، خواهر یا برادر یا فرزند بالغ است. دوستان نزدیک، همکاران یا همسایگان ممکن است این نقش را در غیاب خانواده ایفا کنند. مراقب نقش کلیدی در مراقبت از بیمار دارد. حمایت خوب و قابل اعتماد مراقب برای رفاه جسمی و عاطفی افراد مبتلا به سرطان بسیار مهم است.
پرستار بودن چه حسی دارد؟
بسیاری از افراد از مراقبت از عزیزی که مبتلا به سرطان است، رضایت شخصی پیدا می‌کنند. شما ممکن است آن را به عنوان یک نقش معنادار ببینید که به شما امکان می‌دهد عشق و احترام خود را به آن شخص نشان دهید. همچنین ممکن است مفید بودن و دانستن اینکه یک عزیز به شما نیاز دارد، احساس خوبی داشته باشد.
امروزه، بیشتر درمان‌های سرطان در مراکز درمانی سرپایی انجام می‌شود – نه در بیمارستان‌ها. این بدان معناست که به کسی نیاز است تا بخشی از مراقبت روزانه از فرد مبتلا به سرطان باشد. نقش‌های مراقب با تغییر نیازهای بیمار در طول و بعد از درمان سرطان تغییر می‌کند.
شما به همراه انجام وظایف روزمره مانند آماده‌سازی غذا، نظافت و حمل‌ونقل، به بخش مهمی از تیم مراقبت از سرطان تبدیل خواهید شد.
اگر قرار است مراقب یک فرد مبتلا به سرطان باشید، در اینجا نکاتی وجود دارد که باید در نظر بگیرید.
ممکن است متوجه شوید که مراقبت از دیگران زندگی شما را غنی‌تر می‌کند. ممکن است در مراقبت از کسی احساس عمیقی از رضایت، اعتماد به نفس و موفقیت داشته باشید. همچنین ممکن است در مورد نقاط قوت و توانایی‌های درونی که حتی از داشتن آنها بی‌خبر بودید، اطلاعات کسب کنید و حس هدفمندی بیشتری برای زندگی خود پیدا کنید.
- نقش مراقبت می‌تواند درهایی را به روی دوستان و روابط جدید نیز باز کند. از طریق یک گروه پشتیبانی، می‌توانید با افرادی که با مشکلات مشابهی روبرو بوده‌اند، آشنا شوید.
- مراقبت همچنین می‌تواند خانواده‌ها را به هم نزدیک‌تر کند و به افراد کمک کند تا به فردی که به مراقبت نیاز دارد، احساس نزدیکی بیشتری داشته باشند.
- مراقبت از بیمار نیز می‌تواند گاهی اوقات دشوار باشد. مراقبان ممکن است به‌خاطر بیماری عزیزشان احساس افسردگی کنند و همچنین ممکن است در تلاش برای مدیریت بسیاری از مشکلات دشوار، احساس درماندگی کنند.
- مراقبان می‌توانند علائم جسمی مانند خستگی و مشکل در خواب را بروز دهند. مهم است که از نیاز بدن خود آگاه باشید و از خود مراقبت کنید. در صورت احساس نیاز، از سایر اعضای خانواده بخواهید که وارد عمل شوند و از شما و عزیزتان حمایت کنند.
- مراقبت از کسی که در حال گذراندن دوره درمان سرطان است می‌تواند طاقت‌فرسا باشد، اما مهارت در این کار می‌تواند به شما حس معنا و غرور بدهد. این احساسات خوب می‌تواند به شما قدرت و استقامت لازم برای ادامه این نقش تا زمانی که لازم است را بدهد.
اگر نخواهید پرستار باشید چه؟
کاملاً طبیعی است که گاهی اوقات در حین مراقبت احساس غرق شدن یا بار سنگین بودن کنید. ممکن است احساس کنید که آماده نیستید یا حتی قادر به مدیریت مسئولیت‌ها و احساساتی که با آن همراه است، نیستید. چه بخواهید این نقش را بر عهده بگیرید و چه نخواهید، با تیم مراقبت از سرطان، اعضای خانواده و دوستان خود در مورد جزئیات نقش خود صحبت کنید.
اگر در شروع این نقش احساسات متناقضی دارید، می‌تواند بعداً منجر به مشکلاتی شود. محدودیت‌های خود را تعیین کنید و هر چه سریع‌تر آنها را اعلام کنید – قبل از اینکه الزامات مراقبت به یک مشکل تبدیل شود.
رسیدگی زودهنگام به مشکلات می‌تواند به شما و بیمار کمک کند تا کمکی را که نیاز دارید دریافت کنید و در صورت لزوم، برنامه‌های دیگری برای مراقبت تهیه کنید. در چنین موقعیت‌هایی، پیدا کردن کسی که در مراقبت به شما کمک کند مفید خواهد بود تا از همان ابتدا بدانید که این نقش به اشتراک گذاشته خواهد شد. همچنین ممکن است بهتر باشد شخص دیگری را به عنوان مراقب اصلی (اصلی) پیدا کنید.
مراقبان نیز باید از خود مراقبت کنند
ممکن است بدون اطلاع قبلی زیادی به عنوان مراقب بیمار مشغول به کار شوید. گاهی اوقات، پذیرفتن نقش تصمیم‌گیری در مورد مراقبت‌های پزشکی و حمایت از فرد مبتلا به سرطان، کمی زیاد به نظر می‌رسد. برای انجام کارهایی که به سلامت جسم و ذهن شما کمک می‌کند، وقت بگذارید. این کارها شامل هر چیزی است که به شما در آرامش کمک می‌کند، مانند ورزش، مدیتیشن، گوش دادن به موسیقی یا مطالعه. سعی کنید مراقبان پشتیبان داشته باشید تا در مواقعی که احساس می‌کنید به استراحت نیاز دارید، به شما کمک کنند.
شاید مواقعی پیش بیاید که از تمام انرژی صرف شده برای مراقبت از فرد مبتلا به سرطان خسته شوید. اگر این خستگی برطرف نشود، می‌تواند منجر به افسردگی شود. هر کسی فراز و نشیب‌های عاطفی دارد، اما اگر کسی احساس افسردگی می‌کند، انرژی ندارد، زیاد گریه می‌کند یا به‌راحتی عصبانی می‌شود، می‌تواند نشانه هشداردهنده افسردگی باشد.
اگر بیشتر اوقات احساس ناراحتی می‌کنید یا احساس افسردگی دارید، مهم است که به کسی اطلاع دهید. توجه زودهنگام به علائم افسردگی می‌تواند تفاوت زیادی در احساس مراقب در مورد نقش خود و میزان توانایی او در انجام کارهایی که باید انجام دهد، ایجاد کند.
راه‌هایی برای کمک به کاهش استرس و یادآوری لذت بردن از زندگی وجود دارد. این راه‌ها ممکن است به جلوگیری از افسردگی جدی‌تری که می‌تواند به‌مرور زمان ایجاد شود، کمک کنند:
- از خانواده و دوستان بخواهید که در مراقبت از بیمار مشارکت کنند
- کمی ورزش کنید
- سعی کنید رژیم غذایی سالمی داشته باشید
- به دنبال چیزهایی باشید که از نظر روحی به شما پشتیبانی می‌دهند
- زمانی را برای تفریح و سرگرمی اختصاص دهید، زمانی که بتوانید از معاشرت با دوستان لذت ببرید
برای چیزهایی که از آنها لذت می‌برید برنامه‌ریزی کنید
۳ نوع فعالیتی که می‌توانید برای خودتان انجام دهید عبارت‌اند از:
- آنهایی که افراد دیگر را درگیر می‌کنند، مانند ناهار خوردن با یک دوست.
- کارهایی که به شما حس موفقیت می‌دهند، مانند ورزش کردن یا تمام کردن یک پروژه.
- کارهایی که باعث می‌شوند احساس خوبی داشته باشید یا آرام شوید، مانند تماشای یک فیلم خنده‌دار یا پیاده‌روی.
سعی کنید به اتفاقاتی که در طول روز رخ می‌دهند توجه کنید و در مورد آنها صحبت کنید. اخبار را تماشا کنید یا برای خواندن روزنامه صبح وقت بگذارید. در طول روز، مثلاً هنگام صرف غذا، زمانی را برای صحبت نکردن در مورد بیماری اختصاص دهید.
اگر فکر می‌کنید به کمک حرفه‌ای نیاز دارید، از آن کمک بگیرید
طبیعی است که گاهی اوقات احساس کنید مسئولیت‌های مراقبتی شما را تحت فشار قرار داده است. اما اگر این موضوع به یک مشکل دائمی تبدیل شود، ممکن است نیاز به مراجعه به یک متخصص سلامت روان داشته باشید. در زیر لیستی از علائم جدی مشکل آورده شده است. در صورت وجود موارد زیر، از کمک حرفه‌ای بهره‌مند شوید:
- احساس افسردگی، بیماری جسمی یا ناامیدی
- احساس می‌کنید می‌خواهید به خودتان آسیب بزنید یا به افرادی که برایتان مهم هستند آسیب بزنید یا سرشان فریاد بزنید
- به الکل یا داروهای تفریحی وابسته باشید
- با همسر، فرزندان، فرزندخوانده یا سایر اعضای خانواده و دوستان خود دعوا کنید
- دیگر از خودت مراقبت نمی‌کنی
مراقبت موقت برای مراقبان
بیشتر مراقبان از اینکه حتی برای مدت کوتاهی از مسئولیت‌های مراقبتی خود استراحت کنند، اکراه دارند. در واقع، اگر این کار را انجام دهند، احتمالاً احساس گناه خواهند کرد. اما هیچ‌کس نمی‌تواند هر روز، ۲۴ ساعت شبانه‌روز، برای ماه‌ها و حتی سال‌ها مراقب باشد. سعی کنید بیشتر روزها برای استراحت کوتاهی از مسئولیت‌های مراقبتی از خانه خارج شوید – حتی اگر فقط برای پیاده‌روی کوتاه یا خرید غذا باشد. اگر نمی‌توانید بیمار را تنها بگذارید و دوست یا خانواده‌ای ندارید که به شما کمک کنند، ممکن است بخواهید از مراقبان پشتیبان برای مراقبت موقت یا استراحت کمک بگیرید.
مراقبت موقت اصطلاحی است که برای توصیف تسکین کوتاه‌مدت برای کسانی که از اعضای خانواده مراقبت می‌کنند و ممکن است برای مراقبت از خود به کمک بیشتری نسبت به حالت معمول نیاز داشته باشند، به کار می‌رود. استراحت موقت، استراحتی کوتاه از خواسته‌های مراقبت‌کننده بودن است. نشان داده شده است که به حفظ سلامت مراقبان خانواده و بهبود احساس رفاه آنها کمک می‌کند.
در بیشتر موارد، مراقب موقت به خانه می‌آید و با بیمار، روال خانواده و مواردی مانند محل نگهداری داروها آشنا می‌شود. داشتن کسی که بیاید و در کنار عزیز شما بنشیند نیز یک گزینه مراقبت موقت است. این گزینه مراقبت موقت، پرستار – همراه نامیده می‌شود. این گزینه گاهی اوقات توسط گروه‌های مدنی محلی، کلیسا یا گروه‌های مذهبی و سایر سازمان‌های اجتماعی ارائه می‌شود. یک پرستار – همراه دائمی می‌تواند برای چند ساعت، یک یا دو بار در هفته، مراقبت موقت دوستانه ارائه دهد. مطمئن شوید که پرستار – همراه می‌داند در صورت بروز شرایط اضطراری در غیاب مراقب چه کاری باید انجام دهد.
نوع دیگری از استراحت موقت از یک مرکز تخصصی محلی استفاده می‌کند که بیمار ممکن است برای چند روز یا حتی چند هفته در آنجا بماند. این به مراقب فرصتی می‌دهد تا از مراقبت مرخصی بگیرد و نفسی تازه کند، چه شهر را ترک کند و چه نکند. بسته به ایالت شما، Medicaid یا Medicare ممکن است به پوشش هزینه‌های استراحت موقت کمک کنند. همچنین با بیمه درمانی بیمار مشورت کنید تا ببینید چه نوع کمک استراحت موقت ممکن است ارائه شود.
بدانید چه کاری را نمی‌توانید انجام دهید
از همه مهم‌تر، سعی نکنید همه کارها را خودتان انجام دهید. مراقبت به تنهایی برای هر دوره زمانی واقع‌بینانه نیست. با دیگران ارتباط برقرار کنید. آنها را در زندگی خود و در کارهایی که باید برای عزیزتان انجام دهید، مشارکت دهید.
برخی از مراقبان احساس می‌کنند که باید همه کارها را به تنهایی انجام دهند. آنها ممکن است باور داشته باشند که به‌عنوان شریک زندگی، خواهر یا برادر، پسر یا دختر، مسئول عزیز بیمار خود هستند. برای آنها دشوار است که بپذیرند نمی‌توانند همه کارها را انجام دهند و در عین حال سلامت و آرامش خاطر خود را حفظ کنند. آنها هر کاری از دستشان بربیاید انجام می‌دهند تا تمام نیازهای عزیزشان را برآورده کنند. برخی اگر نتوانند همه کارها را انجام دهند، احساس گناه می‌کنند و می‌گویند اگر از کسی کمک بخواهند، احساس خوبی ندارند.
برای کارهایی که می‌توانید انجام دهید، محدودیت تعیین کنید. به‌عنوان مثال، اگر به بلند کردن عزیزتان عادت ندارید و سعی می‌کنید این کار را به تنهایی انجام دهید، ممکن است به او و خودتان آسیب بزنید. روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید با خیال راحت به یک فرد کمک کنید تا بنشیند یا راه برود، اما باید یاد بگیرید که این کار را بدون آسیب رساندن به خودتان انجام دهید. در اینجا به کمک متخصص نیاز است – پرستاران مراقبت در منزل یا فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به شما نشان دهند که چگونه این کار را با خیال راحت انجام دهید. آنها همچنین می‌توانند در صورت نیاز به شما در تهیه تجهیزات ویژه کمک کنند.
اگر می‌خواهید به کمک به عزیزتان ادامه دهید، سلامت و ایمنی خودتان باید در اولویت باشد.
وقتی به کمک نیاز دارید، با دیگران، از جمله متخصصان، تماس بگیرید. با تیم مراقبت از سرطان در مورد کارهایی که انجام می‌دهید و مواردی که به کمک نیاز دارید صحبت کنید. آنها را در زندگی خود و مراقبت از عزیزتان درگیر کنید.
پیدا کردن حامی برای خودتان
حمایت دوستان و خانواده هم برای فرد مبتلا به سرطان و هم برای مراقب او مهم است. انواع مختلفی از برنامه‌های حمایتی، از جمله مشاوره‌های فردی یا گروهی و گروه‌های حمایتی وجود دارد. یک گروه حمایتی می‌تواند ابزاری قدرتمند برای افراد مبتلا به سرطان و کسانی باشد که به آنها اهمیت می‌دهند. صحبت با دیگران که در موقعیت‌هایی مانند شما قرار دارند، می‌تواند دلگرم‌کننده باشد و همچنین می‌توانید ایده‌های مفیدی کسب کنید.
برای کسب اطلاعات در مورد خدمات موجود در منطقه خود، با یک پرستار یا مددکار اجتماعی صحبت کنید یا با انجمن سرطان آمریکا با شماره ۸۰۰-۲۲۷-۲۳۴۵ تماس بگیرید. اگر نمی‌توانید یک گروه حمایتی را پیدا کنید یا حضوری به آنها مراجعه کنید، انجمن سرطان آمریکا شبکه بازماندگان سرطان (CSN) را دارد، یک جامعه آنلاین از افرادی که زندگی‌شان تحت تأثیر سرطان قرار گرفته است. سازمان‌های دیگر نیز گروه‌های اینترنتی و حتی مشاوره آنلاین دارند. از طریق گروه‌های حمایتی آنلاین یا حضوری، افراد می‌توانند داستان‌های خود را به اشتراک بگذارند، توصیه‌های عملی ارائه دهند و از طریق تجربیات مشترک از یکدیگر حمایت کنند.
ایمان می‌تواند برای برخی افراد منبع قدرت باشد. برخی از اعضای روحانیت به طور ویژه برای کمک به افراد مبتلا به سرطان و خانواده‌هایشان آموزش دیده‌اند. برخی افراد ممکن است از راه‌های دیگری ارتباط معنوی پیدا کنند؛ مثلاً از طریق مدیتیشن، نوشتن خاطرات روزانه و بودن در طبیعت.
مراقبان برای حفظ سلامت، تبدیل شدن به مراقبان خوب و ادامه نقش مراقبتی خود به طیف وسیعی از خدمات حمایتی نیاز دارند. اما آنها اغلب نمی‌دانند برای دریافت کمک به کجا مراجعه کنند یا چگونه کمک را بپذیرند.
نشان داده شده است که مراقبان وقتی از حمایت اجتماعی برخوردارند، نگرانی کمتری دارند و بار کمتری را احساس می‌کنند. ارتباط با دیگران می‌تواند به شما کمک کند تا قوی بمانید. به دیگران بگویید که به چه چیزی نیاز دارید و از آنها کمک بخواهید. سخت است که خودتان مسئولیت تمام مراقبت‌ها را بر عهده بگیرید.
شما باید بدانید که با چه کسی می‌توانید صحبت کنید و روی کمک او حساب کنید. خانواده‌هایی که با سرطان روبرو هستند می‌توانند قوی‌تر شوند. اگر اعضای خانواده کمکی ارائه نمی‌دهند، یا اگر به کمکی بیشتر از آنچه آنها می‌توانند به شما بدهند نیاز دارید، ممکن است بتوانید حلقه‌ای از دوستان را برای کمک به خود تشکیل دهید. اعضای کلیسا، همسایگان و دیگران ممکن است مایل به کمک باشند. آنها را در «جلسات خانوادگی» شرکت دهید. اطلاعات مربوط به وضعیت، نیازها و مراقبت از بیمار را با آنها به اشتراک بگذارید.
اجازه دادن به دیگران برای کمک می‌تواند مقداری از فشار را کم کند و به شما زمان بدهد تا از خودتان مراقبت کنید. اغلب خانواده و دوستان می‌خواهند کمک کنند؛ اما ممکن است ندانند چگونه یا به چه چیزی نیاز دارید. در اینجا چند نکته برای کمک به خانواده و دوستان آورده شده است:
- به موقعیت‌هایی فکر کنید که ممکن است در آنها به کمک نیاز داشته باشید. فهرستی تهیه کنید یا آنها را در تقویم یادداشت کنید.
- جلسات منظم خانوادگی برگزار کنید تا همه در جریان امور باشند. از این جلسات به عنوان جلسات به‌روزرسانی و برنامه‌ریزی مراقبت استفاده کنید. بیمار را نیز در این جلسات مشارکت دهید.
- از خانواده و دوستان بپرسید چه زمانی می‌توانند کمک کنند و فکر می‌کنند چه کارهایی می‌توانند انجام دهند. همچنین می‌توانید با شخصی که درخواست خاصی دارد تماس بگیرید. در مورد آنچه نیاز دارید کاملاً واضح باشید.
- همان‌طور که از هر شخص پاسخ دریافت می‌کنید، آن را در فهرست خود یادداشت کنید تا مطمئن شوید که آنها به آنچه شما نیاز داشتید رسیدگی کرده‌اند.
منابع آنلاین زیادی وجود دارد که می‌تواند به شما در مدیریت شغلتان به عنوان مراقب کمک کند. برخی از سایت‌ها، پشتیبانی‌هایی را برای افرادی که از عزیزان مبتلا به سرطان مراقبت می‌کنند، ارائه می‌دهند. برخی دیگر از سایت‌ها دارای ویژگی‌هایی مانند تقویم‌های گروهی برای سازماندهی کمک‌کنندگان و بخش‌هایی برای ایجاد وب‌سایت‌های شخصی هستند که افراد مربوطه می‌توانند برای به‌روزرسانی‌ها به آنها دسترسی داشته باشند. برخی از این سایت‌ها همچنین به دیگران اجازه می‌دهند در صورت نیاز به کمک، برای وظایف خاص ثبت‌نام کنند. استفاده کامل از منابع موجود، راه دیگری است که می‌توانید از خود مراقبت کنید.
مراقبت از فرزندانتان در این دوران
اگر فرزندان خردسال دارید، باید بفهمید که چگونه در حین مراقبت از فرد مبتلا به سرطان، از آنها و نیازهایشان مراقبت کنید. تنظیم برنامه‌های کودکان و تلاش برای حفظ زندگی آنها تا حد امکان به‌طور عادی، اغلب نیاز به کمک بیشتر دوستان و اعضای خانواده دارد. هنگام برنامه‌ریزی برای مراقبت از فرد مبتلا به سرطان، ممکن است لازم باشد از والدین دیگر و دوستان و همسایگان مورد اعتماد نیز برای کمک به فرزندانتان کمک بگیرید.
بچه‌ها می‌توانند استرس اعضای خانواده‌شان را درک کنند و بفهمند چه زمانی وقت کمتری برای آنها وجود دارد. ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند یا در خانه بدخلقی کنند. حتی اگر زمان شما محدود باشد، باید زمانی را برای بررسی با آنها اختصاص دهید تا در مورد ترس‌ها و نگرانی‌هایشان اطلاعات کسب کنید.
مراقبت از کودک در حین کار
خودِ مراقبت می‌تواند یک شغل تمام‌وقت باشد، اما بسیاری از مراقبان از قبل شغل‌های پردرآمدی دارند. این می‌تواند منجر به مشکلات مربوط به کار مانند روزهای از دست رفته، بهره‌وری پایین و وقفه‌های کاری شود. برخی از مراقبان ممکن است مجبور به مرخصی بدون حقوق شوند، ترفیعات را رد کنند یا مزایای کاری خود را از دست بدهند. استرس مراقبت از کسی علاوه بر نگرانی در مورد حفظ شغل خود می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. رسیدگی به این مسائل هم برای کارفرما و هم برای کارمند مهم است.
مواقعی وجود خواهد داشت که از مراقب خواسته‌های بیشتری می‌شود، به‌عنوان مثال، وقتی بیمار تشخیص داده می‌شود، تحت درمان سرطان قرار می‌گیرد، تحت درمان عود بیماری قرار می‌گیرد یا به پایان عمر خود نزدیک می‌شود. مراقبی که شاغل است ممکن است در نهایت مجبور شود برای ارائه مراقبت، از شغل پردرآمد خود مرخصی بگیرد.
برای مراقبان در انواع خاصی از مشاغل (موقت، فریلنسر، مشاور، کارآفرین)، این بسیار دشوار است. اگر آنها کار نکنند، حقوقی دریافت نمی‌کنند. برای کسانی که مشاغل سنتی در شرکت‌های بزرگ‌تر دارند، ممکن است مزایایی وجود داشته باشد که به آنها کمک کند مرخصی بگیرند و همچنان شغل خود را حفظ کنند.
برخی افراد متوجه می‌شوند که کس دیگری برای مراقبت طولانی‌مدت از بیمار سرطانی وجود ندارد و به کار پاره‌وقت روی می‌آورند. برخی احساس می‌کنند که باید شغل خود را به طور کامل ترک کنند. اگر نیاز دارید که شغل خود را حفظ کنید؛ اما وقفه‌ها و مرخصی‌ها مشکلاتی ایجاد می‌کنند، ممکن است بخواهید برنامه‌ی متفاوتی را برای زمان‌هایی که عزیزتان بیشترین نیاز را به شما دارد، بررسی کنید. برخی از شرکت‌ها به شما اجازه می‌دهند در صورت مراقبت از همسر یا یکی از بستگان نزدیک، مرخصی با حقوق بگیرید. ممکن است بتوانید نیم‌روز یا شیفت‌های جداگانه کار کنید، یا مثلاً یک روز در هفته را برای مراجعه به پزشک مرخصی بگیرید.
اگر به مدتی مرخصی از کار نیاز دارید، با رئیس یا دفتر مزایای خود صحبت کنید. اگر محل کار شما برنامه کمک به کارمندان دارد، به آنچه ارائه می‌دهد توجه کنید. برخی از آنها خدمات مشاوره‌ای برای نگرانی‌های مالی، استرس و افسردگی ارائه می‌دهند.
قانون مرخصی خانوادگی و پزشکی (FMLA) تا ۱۲ هفته مرخصی در سال را برای مراقبت از یک عضو خانواده که به‌شدت بیمار است (همسر، والدین یا فرزند) تضمین می‌کند. این قانون فقط در مورد شرکت‌های بزرگ‌تر اعمال می‌شود و همه کارمندان واجد شرایط آن نیستند. اگر نمی‌توانید یا نمی‌خواهید کار خود را متوقف کنید، ممکن است بتوانید طبق FMLA مرخصی بدون حقوق بگیرید.
حفظ بیمه درمانی در صورت ترک شغل
وقتی مراقبان شغل خود را ترک می‌کنند، معمولاً پوشش بیمه درمانی کارفرما و همچنین منبع درآمد خود را از دست می‌دهند. بسیار مهم است که شما همچنان نوعی پوشش مراقبت‌های بهداشتی داشته باشید. اگر بتوانید هزینه بیمه خود را پرداخت کنید، COBRA به شما این امکان را می‌دهد که برای چند ماه پس از ترک شغل خود تحت پوشش باشید. گزینه دیگر می‌تواند بیمه از بازار بیمه سلامت باشد.
اگر اشتباه کنید
مهم نیست چه کاری انجام می‌دهید، به‌احتمال زیاد به نقطه‌ای خواهید رسید که احساس می‌کنید کاری را آن‌طور که دوست داشتید انجام نداده‌اید. به عنوان یک مراقب، شما تمام تلاش خود را می‌کنید. سعی می‌کنید بیمار، سایر اعضای خانواده‌ی مربوطه و دوستان نزدیک را در بحث‌های مهم مشارکت دهید. شما همیشه سعی می‌کنید تصمیماتی بگیرید که به نفع بیمار باشد – تصمیماتی که شما و بیمار بتوانید با آنها کنار بیایید. اما گاهی اوقات احساس می‌کنید که می‌توانستید یک موقعیت را بهتر مدیریت کنید یا کاری را به روش بهتری انجام دهید.
در این مواقع، مهم است که خودتان را سرزنش نکنید. راهی برای بخشیدن خودتان و ادامه دادن به زندگی پیدا کنید. سعی کنید در این مورد حس شوخ‌طبعی خود را حفظ کنید و سعی کنید کارهایی را که به‌خوبی انجام می‌دهید نیز تشخیص دهید. این کارها اغلب به‌راحتی نادیده گرفته می‌شوند. همچنین به‌خاطر داشتن این نکته که چرا تصمیم گرفته‌اید این نقش مراقبتی را بر عهده بگیرید، مفید است.
به‌عنوان یک مراقب، شما نقش مهم و منحصربه‌فردی در کمک به عزیزتان در طول تجربه سرطان دارید.
مکمل‌های غذایی چیستند؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.
فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
تحقیقات نشان می‌دهد که برای اکثر افراد ورزش قبل، حین و بعد از درمان سرطان ایمن و مفید است. این می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شما و همچنین انرژی‌ای که برای انجام کارهایی که دوست دارید کمک کند. فعالیت بدنی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با عوارض جانبی درمان کنار بیایید و احتمالاً خطر ابتلا به سرطان‌های جدید را در آینده کاهش دهید. زمان زیادی که صرف استراحت یا نشستن می‌شود می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکتی شود.
سونوگرافی عمومی
تصویربرداری اولتراسوند از امواج صوتی برای تولید تصاویری از داخل بدن استفاده می‌کند. به تشخیص علل درد، تورم و عفونت در اندام‌های داخلی بدن و معاینه نوزاد متولد نشده (جنین) در زنان باردار کمک می‌کند. در نوزادان، پزشکان معمولاً از سونوگرافی برای ارزیابی مغز، باسن و ستون فقرات استفاده می‌کنند. همچنین به هدایت بیوپسی‌ها، تشخیص بیماری‌های قلبی و ارزیابی آسیب پس از حمله قلبی کمک می‌کند. سونوگرافی ایمن، غیرتهاجمی است و از اشعه استفاده نمی‌کند.