درک آمارهای مورداستفاده برای راهنمایی پیشآگهی و ارزیابی درمان
زمان تقریبی مطالعه
۶ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
درک آمارهای مورداستفاده برای راهنمایی پیشآگهی و ارزیابی درمان
یکی از اولین سؤالاتی که افراد مبتلا به سرطان ممکن است بپرسند این است که “شانس زندهماندن من چقدر است؟”
پزشکان از آمار برای ارائه پاسخ استفاده میکنند. آمارها تخمینهایی هستند که روندها را در تعداد زیادی از مردم توصیف میکنند. آنها میتوانند در پیشبینیها کمک کنند، اما نمیتوانند بگویند که واقعاً چه اتفاقی برای یک فرد خواهد افتاد.
آمار بقا براساس این عوامل متفاوت است:
- نوع سرطان
- مرحله سرطان
- سن
- مدتزمان بیماری
از تیم مراقبتهای سلامتی خود، بخواهید که مناسبترین آمار را برای وضعیت خود ارائه دهند. همچنین باید از آنها بخواهید آماری را که نامشخص به نظر میرسد، توضیح دهند.
آمار بقا (بهبودی)
پزشکان از آمار بهبودی (بقا) برای تخمین پیشآگهی بیمار، استفاده میکنند. پیشآگهی، شانس بهبودی است. آمار بقا همچنین به پزشکان در ارزیابی گزینههای درمانی کمک میکند.
محققان معمولاً آمار بقا (بهبودی) را برای انواع خاص سرطان، ارائه میدهند.
نرخ بقا. نرخ بقا به درصد افرادی که پس از تشخیص در زمان معینی زنده خواهند بود، اشاره دارد. “نرخ بقای کلی”، شامل همه افراد مبتلا به یک نوع سرطان خاص میشود.
نرخ بقا میتواند هر مدتزمان معینی را توصیف کند. بااینحال، محققان معمولاً آمار سرطان را بهعنوان نرخ بقای نسبی ۵ساله، ارائه میدهند.
نرخ بقای نسبی ۵ساله: این نرخ بقا، درصد افرادی است که ۵ سال پس از تشخیص زنده خواهند بود (شامل کسانی نمیشود که در اثر سایر بیماریها میمیرند.)
مثال: نرخ بقای نسبی ۵ساله برای زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم حدود ۶۶٪ است. این بدان معناست که از هر ۱۰۰ زن مبتلا به سرطان دهانه رحم حدود ۶۶ نفر، ۵ سال پس از تشخیص زنده خواهند بود.
محققان همچنین آمار بقا را برای مراحل خاص سرطان محاسبه میکنند. تعیین مرحله سرطان، به توصیف محل قرارگیری سرطان، گسترش آن و اینکه آیا سایر قسمتهای بدن را تحتتأثیر قرار میدهد یا خیر، کمک میکند. آمار بقا میتواند بسته به مرحله متفاوت باشد.
مثال: نرخ بقای نسبی ۵ ساله برای سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه ۹۲٪ است. این بدان معناست که از هر ۱۰۰ زن مبتلا به سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه، ۹۲ نفر ۵ سال پس از تشخیص زنده خواهند بود.
محققان آمار بقای ۵ ساله را براساس افرادی که سرطان آنها حداقل ۵ سال پیش درمان شده است، قرار میدهند. قابل توجه است که آمار ممکن است منعکسکننده آخرین پیشرفتهای درمانی نباشد.
نرخ بقا در افراد بدون بیماری و بدون پیشرفت
نرخ بقای نسبی ۵ ساله شامل افرادی است که در حال بهبودی هستند. بهبودی، فقدان موقت یا دائمی بیماری است. این میزان بقا همچنین شامل کسانی میشود که هنوز تحت درمان هستند.
آمار بقای بدون بیماری (DFS) و آمار بقای بدون پیشرفت (PFS) خاصتر است. پزشکان اغلب از آنها برای ارزیابی درمانهای سرطان استفاده میکنند.
میزان بقای بدون بیماری: درصد افرادی است که پس از پایان درمان بهبودی کامل دارند.
نرخ بقای بدون پیشرفت: درصد افرادی که در حین و پس از درمان، رشد تومور جدید یا گسترش سرطان، نداشتند. ممکن است بیماری به طور کامل یا جزئی به درمان پاسخ داده باشد و یا بیماری در شرایطی پایدار باشد. این بدان معناست که سرطان هنوز وجود دارد؛ اما رشد یا گسترش نمییابد.
استفاده از آمار بهبودی، برای تعیین پیشآگهی
پیشآگهی مطلوب به معنای شانس بالایی برای موفقیت درمان است. بهعنوان مثال، نرخ بقای نسبی کلی ۵ ساله برای سرطان بیضه ۹۵٪ است. این بدان معنی است که اکثر مردانی که با این بیماری تشخیص داده می شود، پیش آگهی مطلوبی دارند.
پیشآگهی، بستگی به مرحله سرطان در هنگام تشخیص دارد. بهعنوان مثال، نرخ بقای نسبی ۵ ساله برای سرطان کولورکتال در مراحل اولیه ۹۰٪ است. برای سرطان کولورکتال در مراحل پیشرفته، این میزان به حدود ۱۴٪ کاهش مییابد.
استفاده از آمار بقا برای ارزیابی گزینههای درمانی
پزشکان اغلب از نرخ بقای نسبی ۵ ساله برای ارزیابی و مقایسه گزینههای درمانی استفاده میکنند. آنها میزان بقا را نشانه خوبی از موارد زیر میدانند:
- آیا سرطان به درمان پاسخ میدهد یا خیر
- اینکه آیا درمان با موفقیت عمر فرد را افزایش میدهد یا خیر
آمار بقا (بهبودی) به پزشکان کمک میکند تصمیم بگیرند که کدام درمان بیشترین سود را دارد. آنها همچنین به پزشکان کمک میکنند تا مزایا و خطرات آن را ارزیابی کنند. بهعنوان مثال، یک درمان خاص ممکن است در درمان سرطان بسیار مؤثر باشد، اما ممکن است فرد عوارض جانبی ناخوشایندی را از آن تجربه کند.
آمار میتواند اطلاعات مفیدی را ارائه دهد، اما آنها تنها عامل مورداستفاده برای برنامهریزی درمان نیستند. درباره تصمیمگیری در مورد درمان سرطان بیشتر بیاموزید.
مفهوم "درمان"
کلمه “درمان” بهطور کامل در مورد سرطان صدق نمیکند. گاهی اوقات سلولهای سرطانی شناسایی نشده پس از درمان هنوز در بدن هستند. این سلولها میتوانند باعث شوند که سرطان در طی زمان بازگردد. پزشکان به این حالت عود یا بازگشت میگویند.
جامعه پزشکی بسیاری از سرطانها را زمانی «درمان شده» میداند که پزشکان نتوانند سرطان را ۵ سال پس از تشخیص اولیه، مجددا تشخیص دهند. اما عود بعد از ۵ سال هنوز امکانپذیر است.

مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیصدادهشده و همچنین بهبودیافتگان نگرانیهای مشترکی دارند. با تیم مراقبتهای سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.

خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر میکنید یا خود را چگونه میبینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، میتواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه میبینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگارهتان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.