چه چیزی باعث سرطان پوست ملانوما میشود؟
زمان تقریبی مطالعه
۸ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
چه چیزی باعث سرطان پوست ملانوما میشود؟
عوامل خطر شناختهشدهی زیادی برای ملانوما وجود دارد، اما همیشه دقیقاً مشخص نیست که چگونه ممکن است باعث سرطان شوند.
برای مثال، در حالی که اکثر خالها هرگز به ملانوما تبدیل نمیشوند، برخی از آنها به ملانوما تبدیل میشوند. محققان برخی تغییرات ژنی را در داخل سلولهای خال پیدا کردهاند که ممکن است باعث شود آنها به سلولهای ملانوما تبدیل شوند. اما هنوز دقیقاً مشخص نیست که چرا برخی از خالها سرطانی میشوند در حالی که اکثر آنها نمیشوند.
تغییرات ژنی که ممکن است منجر به ملانوما شوند
DNA ماده شیمیایی موجود در هر یک از سلولهای ماست که ژنهای ما را تشکیل میدهد و عملکرد سلولهای ما را کنترل میکند. ما معمولاً شبیه والدین خود هستیم؛ زیرا آنها منبع DNA ما هستند. اما ژنهای ما چیزی بیش از ظاهر ما را تحت تأثیر قرار میدهند.
برخی از ژنها زمان رشد و تقسیم سلولهای ما به سلولهای جدید را کنترل میکنند، اشتباهات DNA را ترمیم میکنند یا باعث میشوند سلولها در زمان مقرر بمیرند. اگر این ژنها بهدرستی کار نکنند، میتواند منجر به رشد خارج از کنترل سلولها شود. بهعنوان مثال:
- تغییرات در ژنهایی که به طور معمول به رشد، تقسیم یا زنده ماندن سلولها کمک میکنند، میتواند منجر به فعالتر شدن این ژنها از حد معمول شود و آنها را به انکوژن تبدیل کند. این ژنها میتوانند منجر به رشد خارج از کنترل سلولها شوند.
- ژنهایی که معمولاً به کنترل تقسیم سلولی کمک میکنند یا باعث مرگ سلولها در زمان مناسب میشوند، به عنوان ژنهای سرکوبکننده تومور شناخته میشوند. تغییراتی که این ژنها را غیرفعال میکنند، میتوانند منجر به رشد خارج از کنترل سلولها شوند.
- برخی از ژنها معمولاً به ترمیم اشتباهات در DNA سلول کمک میکنند. تغییراتی که این ژنهای ترمیم DNA را غیرفعال میکنند، میتوانند منجر به تجمع تغییرات DNA در داخل سلول شوند که ممکن است منجر به رشد خارج از کنترل آنها شود.
جهشها یا سایر تغییرات در هر یک از این نوع ژنها ممکن است منجر به رشد خارج از کنترل سلولها شود. معمولاً برای تبدیل شدن یک سلول به سلول سرطانی، تغییرات در چندین ژن مختلف مورد نیاز است. برای کسب اطلاعات بیشتر، به بخش «آنکوژنها»، «ژنهای سرکوبگر تومور» و «ژنهای ترمیم DNA» مراجعه کنید.
جهشهای ژنی اکتسابی
اغلب، تغییرات ژنی مربوط به ملانوما در طول زندگی فرد ایجاد میشوند و به فرزندان او منتقل نمیشوند (به ارث نمیرسند). گاهی اوقات به نظر میرسد این جهشهای اکتسابی به طور تصادفی در یک سلول و بدون علت مشخص رخ میدهند. در موارد دیگر، احتمالاً در نتیجه قرار گرفتن در معرض یک عامل خارجی اتفاق میافتند.
برای مثال، اشعه ماوراء بنفش (UV) یکی از علل اصلی ملانوما است. بیشتر اشعههای UV از نور خورشید ناشی میشوند، اما برخی از آنها میتوانند از منابع مصنوعی مانند تختهای برنزه کننده ناشی شوند. اشعههای UV میتوانند به DNA سلولهای پوست آسیب برسانند. گاهی اوقات این امر بر ژنهای خاصی که نحوه رشد و تقسیم سلولها را کنترل میکنند، تأثیر میگذارد. اگر این ژنها دیگر بهدرستی کار نکنند، سلولهای آسیبدیده ممکن است به سلولهای سرطانی تبدیل شوند.
در بسیاری از موارد، ملانوما ممکن است تا سالها پس از آسیب DNA ناشی از اشعه ماوراء بنفش ظاهر نشود. کودکان و نوجوانان اغلب در معرض نور شدید خورشید قرار میگیرند که ممکن است تا سالها یا حتی دههها بعد منجر به سرطان نشود.
شایعترین تغییر در سلولهای ملانوما، جهش در آنکوژن BRAF است که در حدود نیمی از ملانوماها یافت میشود. ژنهای دیگری که میتوانند در ملانوما تحت تأثیر قرار گیرند شامل NRAS، CDKN2A و NF1 هستند. (معمولاً فقط یکی از این ژنها تحت تأثیر قرار میگیرد.)
ملانوماهایی که از کف دستها، کف پاها یا زیر ناخنها شروع میشوند (بهعنوان آکرال شناخته میشوند) ملانومهای لنتیجینوس یا روی سطوح داخلی مانند دهان و واژن (ملانومهای مخاطی)، اغلب تغییرات ژنی متفاوتی نسبت به ملانوماهایی که در نواحی در معرض آفتاب ایجاد میشوند، دارند، مانند تغییرات در ژن C-KIT (یا فقط KIT).
جهشهای ژنی ارثی
در موارد کمتری، افراد تغییرات ژنی را از والدینی به ارث میبرند که بهوضوح خطر ابتلا به ملانوما را در آنها افزایش میدهد.
ملانوماهای خانوادگی (ارثی) اغلب دارای تغییراتی در ژنهای سرکوبکننده تومور، مانند CDKN2A (همچنین بهعنوان p16 شناخته میشود)، CDK4 یا BAP1 هستند که مانع از انجام وظیفه طبیعی این ژنها در کنترل رشد سلول میشود. این امر در نهایت میتواند منجر به سرطان شود.
برای برخی از افرادی که سابقه خانوادگی قوی ملانوما دارند یا چندین ملانوما (ملانوماهایی که در سنین پایین شروع شدهاند) داشتهاند، پزشکان ممکن است مشاوره و آزمایش ژنتیک را توصیه کنند تا ببینند آیا جهشی در یکی از این ژنها (ژنهای احتمالی دیگر) دارند که خطر ابتلا را افزایش میدهد یا خیر.
برخی افراد، مانند افرادی که به گزرودرما مبتلا هستند پیگمنتوزوم (XP)، تغییری را در یکی از ژنهای XP (ERCC) به ارث میبرند که بهطور معمول به ترمیم DNA آسیبدیده در داخل سلول کمک میکند. تغییرات در یکی از این ژنها میتواند منجر به سلولهای پوستی شود که در ترمیم DNA آسیبدیده توسط اشعه ماوراء بنفش مشکل دارند، بنابراین این افراد بیشتر در معرض ابتلا به ملانوما، بهویژه در قسمتهایی از بدن که در معرض آفتاب قرار دارند، هستند.
جهشهای ژنی گاهی اوقات میتوانند بر درمان تأثیر بگذارند
برخی از تغییرات ژنی یافت شده در سلولهای ملانوما، اهداف خوبی برای داروها جهت کمک به درمان این بیماری هستند. بهعنوان مثال، داروهایی که به طور خاص سلولهای دارای تغییرات در ژن BRAF یا ژن KIT را هدف قرار میدهند، اکنون برای درمان ملانوماهای پیشرفته با این تغییرات استفاده میشوند (به بخش درمان هدفمند برای سرطان پوست ملانوما مراجعه کنید).
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک میکند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمیکند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیدهاند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائهدهندگان مراقبتهای حرفهای برای ارائه مراقبت پول میگیرند. آنها تمایل دارند نقشهای محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفتهاند.
مکملهای غذایی چیستند؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گستردهای از محصولات از جمله ویتامینها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیمها و غیره اشاره دارد. میتوانید مکملهای غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونههای مکملهای رایج عبارتاند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.
فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
تحقیقات نشان میدهد که برای اکثر افراد ورزش قبل، حین و بعد از درمان سرطان ایمن و مفید است. این میتواند به بهبود کیفیت زندگی شما و همچنین انرژیای که برای انجام کارهایی که دوست دارید کمک کند. فعالیت بدنی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با عوارض جانبی درمان کنار بیایید و احتمالاً خطر ابتلا به سرطانهای جدید را در آینده کاهش دهید. زمان زیادی که صرف استراحت یا نشستن میشود میتواند باعث از دست دادن عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکتی شود.