ماستکتومی چیست؟

انواع مختلفی از ماستکتومی وجود دارد که بر اساس نحوه انجام جراحی و مقدار بافت برداشته شده است.

ماستکتومی ساده (کامل)

در این روش، جراح کل سینه شامل نوک پستان، آرئول، فاسیا (پوشش) عضله سینه‌ای ماژور (عضله اصلی قفسه سینه) و پوست را برمی‌دارد. بسته به موقعیت ممکن است چند غدد لنفاوی زیر بغل به عنوان بخشی از بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان برداشته شوند. اکثر زنان در صورت بستری شدن در بیمارستان می‌توانند روز بعد به خانه بروند.

ماستکتومی رادیکال اصلاح شده

ماستکتومی رادیکال اصلاح شده، ماستکتومی ساده را با برداشتن غدد لنفاوی زیر بازو ترکیب می‌کند (که به آن دیسکسیون غدد لنفاوی زیر بغل گفته می‌شود).

ماستکتومی رادیکال

این جراحی گسترده در حال حاضر به ندرت انجام می‌شود. جراح کل سینه، غدد لنفاوی زیر بغل و سینه را برمی‌دارد. (دیوار قفسه سینه) عضلات زیر سینه. این جراحی زمانی بسیار رایج بود، اما جراحی کمتر گسترده (مانند ماستکتومی رادیکال اصلاح شده) به همان اندازه مؤثر و با عوارض جانبی کمتری بود. این عمل ممکن است در صورتی انجام شود که تومور در حال رشد به سمت عضلات سینه‌ای باشد.

ماستکتومی محافظ پوست

در این روش بیشتر پوست روی سینه در جای خود باقی می‌ماند. فقط بافت سینه، نوک سینه و آرئول برداشته می‌شود. میزان برداشتن بافت پستان مانند ماستکتومی ساده است. از ایمپلنت‌ها یا بافت‌های سایر قسمت‌های بدن می‌توان در طول جراحی برای بازسازی سینه استفاده کرد.

بسیاری از زنان ماستکتومی محافظ پوست را ترجیح می‌دهند، زیرا مزیت بافت اسکار کمتر و سینه بازسازی شده طبیعی‌تر را ارائه می‌دهد. اما ممکن است برای تومورهای بزرگ‌تر یا آنهایی که نزدیک به سطح پوست هستند مناسب نباشد.

خطر عود سرطان موضعی با این نوع ماستکتومی مانند سایر انواع ماستکتومی است.

متخصصان توصیه کردند که ماستکتومی‌های محافظ پوست توسط تیمی از جراحان سینه باتجربه زیاد در این روش انجام شود.

ماستکتومی با حفظ نوک پستان

ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان مشابه ماستکتومی محافظ پوست است که بافت پستان برداشته شده و پوست سینه ذخیره می‌شود. اما در این روش نوک پستان و آرئول در جای خود باقی می‌مانند. این می‌تواند با بازسازی سینه دنبال شود. جراح اغلب بافت پستان زیر نوک پستان و آرئول را در طول عمل برای بررسی سلول‌های سرطانی برمی‌دارد. اگر سرطان در این بافت یافت شود، نوک پستان و آرئول باید برداشته شوند.

این نوع ماستکتومی اغلب برای زنانی که سرطان کوچک و در مراحل اولیه دارند، دور (بیش از ۲ سانتی‌متر) از نوک پستان و آرئول، بدون هیچ نشانه‌ای از سرطان در پوست یا نوک سینه، گزینه‌ای است.

مانند هر جراحی دیگری، خطراتی وجود دارد. پس از جراحی، نوک پستان ممکن است خون خوبی نداشته باشد و باعث کوچک شدن یا تغییر شکل بافت شود. از آنجایی که اعصاب نیز بریده می‌شوند، اغلب ممکن است احساس کمی در نوک پستان باقی بماند یا اصلاً احساس نشود. اگر زنی سینه‌های بزرگ‌تری داشته باشد، پس از بازسازی سینه، نوک پستان ممکن است از جای خود خارج شود. در نتیجه، بسیاری از پزشکان احساس می‌کنند که این جراحی در زنانی که سینه‌های کوچک تا متوسط دارند بهتر است انجام شود. این روش اسکار کمتری را که می‌توانید مشاهده کنید، باقی می‌گذارد، اما همچنین خطر باقی ماندن بافت سینه بیشتری نسبت به سایر اشکال ماستکتومی دارد. این می‌تواند منجر به خطر بیشتر سرطان در مقایسه با ماستکتومی ساده یا محافظ پوست شود. با این حال، پیشرفت در تکنیک به کاهش این خطر کمک کرده است و خطر بازگشت سرطان در همان ناحیه تقریباً مانند سایر انواع ماستکتومی است. اکثر متخصصان ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان را یک درمان قابل قبول برای سرطان سینه در موارد خاص می‌دانند.

همانند ماستکتومی محافظ پوست، متخصصان همچنین توصیه کردند که این نوع ماستکتومی توسط تیمی از جراحان سینه باتجربه زیاد در این روش انجام شود.

ماستکتومی دوبل

هنگامی که هر دو سینه برداشته می‌شود، ماستکتومی دوبل یا دوطرفه نامیده می‌شود. ماستکتومی مضاعف گاهی اوقات به عنوان یک جراحی کاهش دهنده خطر (یا پیشگیرانه) برای زنانی که در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند، مانند کسانی که دارای جهش ژن BRCA هستند، انجام می‌شود. اکثر این ماستکتومی‌ها، ماستکتومی‌های ساده هستند، اما برخی ممکن است نوک سینه را حفظ کنند. موقعیت‌های دیگری نیز وجود دارد که ماستکتومی دوبل ممکن است به عنوان بخشی از برنامه درمان سرطان سینه زنان انجام شود. این کار پس از بررسی دقیق و گفتگو بین بیمار و تیم مراقبت از سرطان انجام می‌شود.