وقتی اولین درمان جواب نمی‌دهد
زمان تقریبی مطالعه
۸ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
وقتی اولین درمان جواب نمی‌دهد
هنگامی که سرطان دارید، پزشک، یک برنامه درمانی را توصیه می‌کند که به‌احتمال زیاد بیشترین فواید و کمترین خطرات یا عوارض جانبی را داشته باشد. پزشکی که افراد مبتلا به سرطان را معالجه می‌کند، انکولوژیست نامیده می‌شود. درمان اولیه به‌عنوان درمان خط اول شناخته می‌شود. این درمان، معمولاً همان درمانی است که در آزمایش‌های بالینی، برای افراد مبتلا به همان نوع و مرحله از سرطان، بهترین نتیجه را داشته است.
کارایی درمان، اغلب، متفاوت است. درمان خط اول ممکن است مؤثر نباشد، ممکن است در ابتدا مؤثر باشد؛ اما پس از مدتی، متوقف شود، یا ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند. سپس، ممکن است پزشک، درمان خط دوم را پیشنهاد دهد. درمان خط دوم، درمانی متفاوت و احتمالاً مؤثر است. بسته به نوع سرطان شما و داروهای موجود، ممکن است بتوانید درمان خط سوم یا دوره‌های درمانی اضافی را پس از آن انجام دهید.
درنظرگرفتن یک گزینه درمانی متفاوت
اگر به درمان خط دوم نیاز دارید، بدان معنا نیست که شما در بار اول، درمان مناسب را دریافت نکردید یا درمان‌های دیگری برای شما وجود ندارد. اما احتمال اینکه درمان خط دوم یا دوره‌های بیشتری از درمان نتایج خوبی داشته باشند، معمولاً کمتر از درمان خط اول است.
شانس موفقیت‌آمیز بودن درمان خط دوم، بستگی به نوع سرطان شما دارد. درمان خط دوم، اغلب، برای انواع خاصی از سرطان، بسیار خوب عمل می‌کند. افراد مبتلا به انواع دیگر سرطان، ممکن است شانس کمی برای کارآمدی درمان خط دوم داشته باشند.
سایر عواملی که بر اثربخشی درمان خط دوم تأثیر می‌گذارند عبارت‌اند از:
- مرحله سرطان
- درمان خط اول چه میزان و چه مدت، جواب داده است
- چه مدت از پایان درمان خط اول گذشته است. اگر یک سال یا بیشتر بین ۲ درمان فاصله باشد، درمان خط دوم ممکن است موفقیت بیشتری داشته باشد.
- عوارض جانبی که در طول درمان خط اول داشتید
- سن و سلامت عمومی شما
قبل از شروع درمان خط دوم، با پزشک در مورد هدف هر نوع درمان جدید پیشنهادی صحبت کنید. همچنین در مورد شانس خود برای بهبودی صحبت کنید. شما و پزشکتان ممکن است تصمیم بگیرید که دریافت درمان جدید بهترین انتخاب نیست. اگر درمان عوارض جانبی ناخوشایند یا جدی داشته باشد یا اگر شانس موفقیت اندک باشد، ممکن است دریافت درمان، گزینه‌ی مناسبی نباشد. این تصمیم سخت به شما و پزشکتان این امکان را می‌دهد که بیش‌ازپیش، روی مراقبت از علائم سرطان خود تمرکز کنید. این نوع درمان، به‌عنوان مراقبت تسکینییا مراقبت حمایتی شناخته می‌شود.
با تیم درمانی صحبت کنید
مهم است که با تیم درمانی، در مورد مراقبت از خود در طول فرایند درمان، صحبت کنید. یک بیمار آگاه، درگیر در فرایند، با پرسیدن سؤال و بیان‌کردن ترجیحات خود، به تیم درمانی کمک می‌کند تا با همکاری بیشتری، روند درمان را پیش ببرند. همچنین باعث می‌شود که در مورد انتخاب‌های درمانی خود احساس اطمینان بیشتری کنید.
فهرستی از سؤالات را در ملاقات با پزشک همراه داشته باشید. این فهرست، به شما کمک می‌کند مطمئن شوید که پزشک به همه نگرانی‌هایتان، رسیدگی می‌کند. ممکن است بخواهید فهرست زیر را چاپ کنید، تا در طول ملاقات با پزشک، از آنها استفاده کنید.
در اینجا نمونه‌هایی از انواع سؤالات، آورده شده است:
- وضعیت فعلی سرطانم چگونه است؟
- آیا سرطان از زمان اولین درمان من رشد کرده و/یا گسترش‌یافته است؟
- آیا گزینه‌های درمانی دیگری در دسترس است؟
- آیا شروع یک درمان جدید را توصیه می‌کنید؟
- آیا شرکت در کارآزمایی بالینی را توصیه می‌کنید؟
- آیا در این زمان، نباید نوع جدیدی از درمان را در نظر بگیرم؟
- اگر انتخاب کنم که نوع دیگری از درمان را نداشته باشم چه اتفاقی می‌افتد؟
- اگر من نگران مدیریت هزینه‌های مربوط به درمان سرطان خود هستم، چه کسی می‌تواند به من کمک کند؟
- چه کسی می‌تواند به من کمک کند تا بفهمم چه بخش‌هایی از درمان من تحت پوشش بیمه من است؟
اگر شما و پزشکتان در مورد درمان خط دوم تصمیم بگیرید، ممکن است سؤالات زیر را بپرسید:
- این درمان چه تفاوتی با درمان خط اول من دارد؟
- هدف از این درمان چیست؟ آیا برای ازبین‌بردن سرطان، کمک به من در بهترشدن علائمم، یا هر دو است؟
- خطرات و مزایای بالقوه درمان چیست؟
- عوارض جانبی احتمالی این درمان چه در کوتاه‌مدت و چه در درازمدت چیست؟
- این درمان خط دوم، چه میزان موفقیت در زمینه نوع سرطان من دارد؟
- جدول زمانی مورد انتظار برای برنامه درمانی من چیست؟
- آیا باید فوراً درمان را شروع کنم؟
- احتمال بازگشت سرطان من‌بعد از این درمان چقدر است؟
- آیا نیاز به دریافت این درمان در بیمارستان دارم یا می‌توانم آن را در مطب یا کلینیک پزشک دریافت کنم؟
- چقدر در زمینه استفاده از این درمان برای نوع سرطان من تجربه دارید؟
- از کجا می‌توانم اطلاعات بیشتری در مورد درمانی که توصیه می‌کنید بیابم؟
درنظرگرفتن یک کارآزمایی بالینی
در هر مرحله از درمان، ممکن است از پزشک بپرسید که آیا کارآزمایی بالینی گزینه‌ای مناسب است یا خیر. کارآزمایی بالینی، یک مطالعه تحقیقاتی است که روش درمانی جدید را در افراد آزمایش می‌کند. کارآزمایی بالینی، نشان می‌دهد که آیا درمان ایمن، مؤثر و احتمالاً بهتر از درمان استاندارد قبلی است. بسیاری از کارآزمایی‌های بالینی، مستلزم این هستند که درمان‌های دریافتی تا پیش از کارآزمایی اندک باشد یا هیچ درمانی نداشته باشید. به همین دلیل، بهتر است در مراحل اولیه درمان، در مورد آزمایش‌های بالینی سؤال کنید. پیوستن به یک کارآزمایی بالینی، ممکن است گزینه بهتری برای درمان خط دوم شما نسبت به درمان استاندارد باشد. تیم درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا همه گزینه‌های کارآزمایی بالینی که برای شما مناسب است را مرور کنید.
کنارآمدن با یک درمان جدید
فهمیدن آنکه درمان خط اول مؤثر نبوده، می‌تواند ترسناک باشد. همچنین، ممکن است طیف وسیعی از احساسات، مانند خشم، ترس، شوک، اندوه و اضطراب را احساس کنید. ممکن است تصور کنید که آیا شما و پزشکتان باید گزینه دیگری را برای اولین درمان خود انتخاب کرده باشید. ممکن است نگران این باشید که آیا توانایی انجام یک درمان جدید را دارید یا خیر. اینها همه واکنش‌های طبیعی است. اما مهم است به دنبال حمایتی باشید که برای عبور از این دوران سخت نیاز دارید. برخی از استراتژی‌ها عبارت‌اند از:
- به اشتراک گذاشتن ترس و اضطراب خود با خانواده، دوستان، روحانیون یا گروه‌های حمایتی، به‌صورت حضوری یا آنلاین
- برقراری ارتباط با شخص دیگری که درمان خط دوم داشته است و احساساتی را که شما تجربه می‌کنید را درک می‌کند
- ابراز احساسات خود در یک مجله یا وبلاگ
- تمرین تکنیک‌های کنترل استرس و آرامش
- گذراندن زمان در بیرون یا اطراف طبیعت
- گوش‌دادن به موسیقی
- تماشا یا گوش‌دادن به برنامه‌هایی که باعث خنده شما می‌شود
ممکن است همچنان مضطرب یا افسرده باشید یا تمرکز یا تصمیم‌گیری برایتان سخت باشد. اگر چنین است، از تیم درمانی خود برای یافتن یک مشاور کمک بخواهید. حتی اگر اضطراب یا افسردگی شدید ندارید، ممکن است صحبت با یک مشاور یا یک مددکار اجتماعی سرطان مفید باشد. این ارتباط می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌های سالمی برای درک و پاسخ به نیازها و نگرانی‌های خود ایجاد کنید.
گیجی و هذیان
گیجی و هذیان بر نحوه تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. وقتی فردی گیج یا هذیانی است، نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند و ممکن است مانند همیشه رفتار نکند. این مسئله اغلب از بین می‌رود، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکل جدی وجود دارد. گیجی به این معناست که فرد نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند. افرادی که گیج هستند ممکن است آهسته‌تر فکر کنند. آنها ممکن است در تمرکز و درک آنچه در اطرافشان می‌گذرد مشکل داشته باشند.
چگونه از فکرکردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.